วันเสาร์ที่ 30 มิถุนายน พ.ศ. 2555

Gossamer Ablatross เครื่องบินขับเคลื่อนด้วยกำลังคน


Gossamer Ablatross

From the earliest of times man has dreamed of flying by his own means, even Da Vinci had such dreams and made designs as early as 1490. By the 1920s man was able to make successful human powered flight, though never making any great
distances.


The Gerhardt Cycleplane looked like just about any other airplane of the early 1920s except it had seven wings. And then there was Gerhardt's method of propulsion: bicycle power. Since high-aspect ratio wings were the best way to get into the air with lower, bicycle speed drag, the wingspan would need to be longer than a battleship to get the Cycleplane airborne. So Gerhardt divided that wing and came up with seven. Of course he had to add the drag of all those struts and wires from all those wings. But he forgot all about that. It didn't matter anyway. Built lightly, the Cycleplane's top wings collapsed on its only take-off run.


All the way up to modern times we still have had such dreams, and in the late 70's the dream was truly achieved. The Gossamer Albatross, designed by Dr. Paul MacCready, on June 12, 1979 flew across the English Channel piloted and powered by Bryan Allen. MacCready had been designing sail planes since the mid 70s his first major success was the Gossammer Condor which set a distance record of a 1 mile flight in 1977. He took up construction of these planes in response to a challenge made by industrialist Henry Kremer. Two years later another challenge was offered and met with the crossing of the English Channel.


Unlike just about any other flying craft, the machines that emerged from MacCready's workshop were built with one aim in mind: to break records.


The first of these the Condor, had a wingspan of 96 feet and was a pusher design, with a large two-bladed propeller mounted at the back and an auxiliary aero foil placed well forward. The pilot sat in an enclosed cabin directly below the main wing. For the record breaking flight which took place at Shafter, California, championship cyclist Bryan Allen was chosen as the pilot. On the hot August day in 1977, he flew the strange-looking Condor between the two pylons in 7 minutes 2.5 seconds.


Two years later, with Henry Kremer's challenge to fly across the English Channel, MacCready and his team build an improved version of the Condor, the Albatross. In many respects it was identical to the Condor and once again Bryan Allen piloted it on the journey. He landed at Cap Gris-Nez, near Boulogne, after pedaling 23 miles over the water.



Overview:


The Albatross was powered using pedals to drive a large two-bladed propeller. Piloted by amateur cyclist Bryan Allen, it completed the 22.2 mi crossing in 2 hours and 49 minutes, achieving a top speed of 18 mph and an average altitude of 5 feet.


The Gossamer Albatross is of unusual "canard" configuration, using a large horizontal stabilizer forward of the wing in a manner similar to the Wright brothers' successful "Flyer" aircraft. The Gossamer Albatross was constructed using a carbon fiber frame, with the ribs of the wings made with expanded polystyrene; the entire structure was then wrapped in a thin, transparent plastic (mylar aka PET film). The empty mass of the structure was only 71 lb, although the gross mass for the Channel flight was almost 220 lb. To maintain the craft in the air it was designed with very long tapering wings (high aspect ratio), like those of a glider, allowing the flight to be undertaken with a minimum of power. In still air the required power was of the order of 300 W, though even mild turbulence made this figure rise rapidly.


History:


The Gossamer Albatross was designed and built by a team led by Paul B. MacCready, a noted US aeronautics engineer, designer, and world soaring  champion. Gossamer Albatross was his second human-powered aircraft, the first being the Gossamer Condor, which won the first Kremer prize on August 23, 1977 by completing a specified figure-eight course.

A follow-up to the Albatross was the solar-powered Gossamer Penguin (above) in 1980.The Penguin was fragile and not very airworthy, but led to the Solar Challenger


MacCready's team built two Albatrosses; the back-up plane was jointly tested as part of the NASA Langley/Dryden flight research program in 1980 and was also flown inside the Houston Astrodome, the first ever controlled indoor flight by a human-powered aircraft. The Albatross II is currently on display at the Museum of Flight in Seattle, Washington. The aircraft used in the channel crossing is on display at the Smithsonian Institution's Udvar-Hazy Center.


General characteristics
-  Crew: 1
-  Length: 10.36 m (34.0 ft.)
-  Wingspan: 29.77 m (97.7 ft.)
-  Height: 4.88 m (16.0 ft.)
-  Wing area: 45.34 m2 (488 ft2)
-  Empty weight: 32 kg (70 lb)
-  Loaded weight: 97.5 kg (215 lb)
-  Useful load: 65.5 kg (145 lb)


อ้างจาก :

วันศุกร์ที่ 29 มิถุนายน พ.ศ. 2555

Helios เครื่องบินขับเคลื่อนด้วยพลังงานแสงอาทิตย์

Helios

ยานบิน Helios อันเป็นชื่อของเทพแห่งดวงอาทิตย์ตามตำนานกรีก ซึ่งสร้างขึ้นโดยบริษัท AeroVironment แห่งเมืองมอนโรเวีย รัฐคาลิฟอร์เนีย โดยทุนวิจัยจากนาซาร่วม 15 ล้านเหรียฐสหรัฐ เป็นเครื่องบินบังคับทางไกล คือ ไม่มีนักบิน ตัวยานมีแต่ปีกที่เคลือบด้วยเซลล์ผลิตไฟฟ้าจากแสงอาทิตย์ทั้งแผง กับใบพัด 14 ใบ จะกลายเป็นยานบินที่บินได้สูงที่สุดกว่ายานใดๆที่เคยมีมา ในเดือนสิงหาคม 2544 ได้ทำการทดลองบินเป็นครั้งแรก โดยมีเป้าไว้ว่าจะบินให้ถึงเพดานบินระดับ 100,000  ฟิต ยานชนิดเดียวกันร่นก่อนๆนั้น ซึ่งมีชื่อว่า Pathfinder-Plus ได้ทำการทดลองบินไปแล้วเมื่อเดือนสิงหาคมในปี พ.ศ. 2541 ได้สูงถึง 80,201 ฟิต เครื่องบินที่บินได้สูงที่สุดในประวัติศาสตร์มาก่อนคือ เครื่องบินเจ๊ท SR-71 ซึ่งบินสูง 85,068 ในเดือน กรกฎาคม พ.ศ. 2519


จุดประสงค์พื้นฐานของนาซ่าที่ให้ทุนวิจัยในด้านนี้ ก็เพื่อศึกษาลู่ทางดูว่า จะสามารถนำอุปกรณ์เครื่องวัดทางวิทยาศาสตร์ขนาดเล็ก ส่งขึ้นไปศึกษาบรรยากาศชั้นบน ได้สูงเพียงไร แต่หากบินได้ถึงระดับ 100,000  ฟิตแล้ว ความหนาแน่นของบรรยากาศ ก็คล้ายคลึงกับสภาพเหนือดาวอังคารเป็นอย่างยิ่งด้วย และเมื่อบินสูงขนาดนี้แล้ว ก็ไม่ต่างอะไรกับยานอวกาศขนาดเล็ก

ยาน Helios ซึ่งดูเหมือนมีแต่ปีก แผ่กว้างถึง 247 ฟุต ซึ่งกว้างกว่าปีกของเครื่องบินโบอิ้ง747 ถึง 30 ฟิต ด้านบนปกคลุมด้วยเซลล์รับแสงอาทิตย์ถึง 65,000 เซลล์ เพื่อสร้างไฟฟ้าไปปั่นใบพัด 



นาซ่าต้องการพัฒนาเครื่องบินขนาดเล็ก ที่บินได้สูง เพื่อใช้ในการศึกษาบรรยากาศของโลก แทนที่จะต้องรอสร้างยานอวกาศราคาแพงกว่ากันมาก และการที่เครื่องบินบินต่ำกว่าวงโคจรของยานอวกาศ คือจะบินในระดับ 31 กิโลเมตร แทนที่จะเป็น 240 กิโลเมครขึ้นไปในวงโคจรของยานอวกาศ ก็ทำให้ได้ข้อมูลละเอียดกว่ากันมาก ในราคาที่ถูกกว่ากันนับสิบเท่า เพราะไม่ต้องใช้กล้องหรืออุปกรณ์กำลังสูงๆ จุดเด่นของ Helios คือสามารถบินขึ้นบินลง และเปลี่ยนเพดานบินได้ ไม่เหมือนยานอวกาศที่ส่งไปแล้วก็ไปเลย และต้องรักษาเพดานบินคงที่ ขึ้นๆลงๆไม่ได้ 


นอกจากนี้ Helios ยังมีประโยชน์ใช้ได้ในการสื่อสารโทรคมนาคมอีกด้วย สัญญาณจากโทรทัศน์ วิทยุ หรือโทรศัพท์มือถือ ความที่ยานนี้บินไม่สูงเท่าดาวเทียม จึงไม่ต้องใช้พลังงานมากในการรับส่งสัญญาณ ในขณะนี้ เซลล์สร้างไฟฟ้าจากแสงอาทิตย์ สร้างพลังงานได้ 37 กิโลวัตต์ ในขณะที่ต้องการใช้ในการบินเพียง 10 กิโลวัตต์ พลังงานส่วนเกินก็จะถูกปล่อยทิ้งไปในรูปของความร้อน เนื่องจากมีชิ้นส่วนน้อยมาก และไม่ต้องเติมเชื้อเพลิง เมื่อส่งขึ้นไปครั้งหนึ่ง ก็จะบินอยู่ได้ติดต่อกันเป็นเวลาถึง 6 เดือน จะเอาลงมาก็เพื่อการดูแลรักษาตามกำหนดการเท่านั้น 

การทดลองการบินครั้งแรกนี้ทำการทดลองที่เกาะ Kauai รัฐฮาวาย ในวันที่ 13 สิงหาคม 2544 เนื่องจากล้อมรอบด้วยผืนน้ำกว้างไกล สะดวกที่จะทำการทดลองโดยไม่ต้องเสียงกับความปลอดภัยของประชากร และความที่อยู่ใกล้เส้นศูนย์สูตร ก็ได้รับแสงอาทิตย์ได้มาก ผลการทดสอบการบินปรากฎว่า Helios ทำลายสถิติการบินสูงสุดที่ระดับ 96,863 ฟิต 





ข้อมูลจำเพาะ


Wingspan:
247 ft
Length:
12 ft
Wing Chord:
8 ft
Wing Thickness:
11.5 in. (12 percent of chord)
Wing area:
1,976 sq. ft.
Aspect Ratio:
30.9 to 1
Empty Weight:
1,322 lb
Gross Weight:
Up to 2,048 lb., varies depending on power availability and mission profile.
Payload:
Up to 726 lb., including ballast, instrumentation, experiments and a supplemental electrical energy system, when developed.
Electrical Power:
62,120 bi-facial solar cells covering upper wing surfaces. Cells are silicon-based, and are about 19 percent efficient in converting solar energy into electrical power. Lithium battery pack backup power to allow limited operation after dark.
Propulsion:
14 brushless direct-current electric motors, each rated at 2 hp. (1.5 kW), driving two-blade, wide-chord, 79-in. diameter laminar-flow propellers designed for high altitude.
Airspeed:
From 19 to 27 mph cruise at low altitudes, up to 170 mph ground speed at extreme altitude.
Altitude:
Designed to operate at up to 100,000 ft., typical endurance mission at 50,000 to 70,000 ft.
Endurance:
With solar power, limited to daylight hours plus up to five hours of flight after dark on storage batteries. When equipped with a supplemental electrical energy system for nighttime flight, from several days to several months.
Primary Materials:
Carbon fiber composite structure, Kevlar®, Styrofoam leading edge, transparent plastic film wing covering.
Kevlar and Nomex are registered trademards of E.I. Du Pont De Nemours and Co.


ศึกษาข้อมูลเพิ่มเติมได้ที่ :



อ้างจาก :

B-2 stealth bomber เครื่องบินล่องหน


B-2 stealth bomber



B-2 stealth bomber ได้รวมการปฏิวัติทางเทคนิคด้านอวกาศ และการออกแบบและก้าวเข้าสู่โลกอากาศยานที่ก้าวหน้าที่สุด B-2 มีคุณสมบัติพิเศษเหมือนปีกบินได้ ที่สามารถบรรทุกอาวุธนิวเคลียร์ และอาวุธ ธรรมดา B-2 ยังสามารถปฏิบัติการโดยใช้เครื่องบินคุ้มกัน น้อยกว่าเครื่องบินทิ้งระเบิด ทั่วๆไป ความสามารถในการปฏิบัติการไกลทำให้ มันโจมตีที่หมายได้ทุกแห่งในโลก โดยปฏิบัติการจากฐานในสหรัฐฯ และการที่มันสามารถบรรทุกน้ำหนักได้มาก มันจึงสามาถโจมตีที่หมายได้ถึงแปดแห่งในการออกปฏิบัติการครั้งหนึ่ง 

B-2 มีคุณสมบัติ เฉพาะตัวที่ตรวจจับได้ต่ำมากจึงทำ ให้สามารถฝ่าแนวป้องกันไปโจมตีเป้าหมายและกลับที่ตั้งอย่างปลอดภัย

B-2 สร้างโดยบริษัท Northrop Grumman and Vought. B-2 ลำแรกออกจากโรงงานที่ palmdale,calif, ในเดือน พ.ย. 1988. และบินครั้งแรกวันที่ 17 เดือน ก.ค. 1989


ข้อมูลจำเพาะ

เครื่องยนต์
Genral Electric F118-GE-100
จำนวนเครื่องยนต์
4
แรงขับเครื่องยนต์
19,000 lbs
ความยาวของปีก
172 ft.
ความยาวลำตัว
69 ft.
ความเร็ว
475 ไมล์ /ช.ม
น้ำหนัก เปล่า
100,000 to 110,000 lbs
น้ำหนัก วิ่งขึ้น
400,000 lbs
ระยะทำการบิน
มากกว่า 11,515 ไมล์
เพดานบิน
50,000 ฟุต
จำนวนเจ้าหน้าที่
2 คน (นักบิน และหัว หน้าปฏิบัติการ)
อาวุธ
สามารถบรรทุกได้ทั้ง นิวเคลียและธรรมดา  รวมทั้งระเบิดหย่อนสามารถ บรรทุก ระเบิดได้ถึง 50,000 ปอนด์


เครื่องบินขับไล่สเตลท์ดูคล้ายกับปีกขนาดใหญ่ รูปร่างของสเตลท์ทำให้เรดาห์ซึ่งเป็นคลื่นวิทยุที่ใช้ตามรอยเครื่องบินในอากาศตรวจจับไม่ได้ สเตลท์มีรูปร่างแบบราบเรียบ สร้างจากวัสดุพิเศษที่ไม่สะท้อนสัญญาณวิทยุ ดังนั้น จึงไม่มีภาพของมันแสดงขึ้นบนจอเรดาร์

เครื่องบินทิ้งระเบิด B-2  stealth bomber มีสารเคลือบที่ดูดซับคลื่นเรดาห์อยู่  จึงต้องเก็บไว้ในโรงเก็บเครื่องบินที่มีเครื่องปรับอากาศเท่านั้น 




เทคโนโลยี Stealth

ทคโนโลยี Stealth หรือ LO technology (low observable technology) ก็คือเทคโนโลยีล่องหน ซึ่งไม่ได้ล่องหนจริง ๆ เพียงแต่ ทำให้ตรวจจับได้ยากขึ้นเท่านั้น เพราะเมื่อตรวจจับไม่ได้ ก็ไม่ต่างอะไรกับการล่องหน เทคโนโลยีนี้ได้ถูกนำมาใช้อย่างแพร่หลายในเครื่องบิน โดยได้รับแนวความคิดเรื่องรูปทรงมาจากเครื่องบินประเภท Flying Wing จนผลิตออกมาเป็นเครื่องบินรบที่ใช้ปฏิบัติการจริง อย่าง F-117 และ B-2

Flying Wing ต้นแบบของเครื่องบินล่องหน
ซึ่งเทคโนโลยีล่องหนในเครื่องบินนั้น จะเป็นการลดการตรวจจับจากเรดาร์ , อินฟาเรด และทางสายตา โดยการเปลี่ยนแปลงรูปทรงของเครื่องให้เกิดการบิดเบือนคลื่นเรดาร์ แทนที่คลื่นเรดาร์เมื่อมากระทบตัวเครื่องแล้วจะสะท้อนกลับไปในทิศทางเดิม ก็จะเกิดการหักเหไปทางอื่น ที่ไม่ได้มาจากแหล่งต้นกำเนิด ทำให้เรดาร์ที่แพร่คลื่นออกมาไม่ได้รับสัญญาณสะท้อนกลับ จึงทำให้ตรวจจับเครื่องบิน Stealth ไม่ได้

นอกจากนี้ ก็ยังมีการใช้วัสดุที่ทำหน้าที่เหมือนกับดักคลื่นเรดาร์ (วัสดุที่มีคุณสมบัติที่เรียกว่า re-entrant triangles) คือ เมื่อคลื่นเรดาร์สัมผัสกับพื้นผิว แทนที่จะสะท้อนกลับ ด้วยโครงสร้างที่ออกแบบมาเป็นพิเศษจะทำให้คลื่นเรดาร์ทะลุเข้าไปในพื้นผิว และสะท้อนไปมาอยู่ภายในวัสดุนั้นจนคลื่นหมดพลังงานในการเคลื่อนที่ จนไม่มีการสะท้อนคลื่นออกไปยังแหล่งกำเนิด หรือไม่ก็ใช้การเคลือบพื้นผิวทั้งหมดด้วยวัสดุดูดซับคลื่นเรดาร์เพื่อลดการสะท้อนของเรดาร์

ทางด้านการป้องกันการตรวจการณ์ด้วยสายตานั้น ก็ทำได้ไม่ยาก เนื่องจากเครื่องบินประเภทนี้ ไม่ได้มีขนาดที่ีใหญ่มาก เมื่อบินในระดับสูง และความเร็วสูงแล้ว ก็ไม่สามารถมองด้วยตาเปล่า หรือกล้องส่องทางไกลได้อยู่แล้ว นอกจากนั้้นยังเพิ่มความตรวจจับยากด้วยการใช้สีด้าน ไม่สะท้อนแสง และสีที่ออกในโทนมืด

คลื่นรังสีความร้อนยังมีผลอย่างมากต่อการตรวจจับด้วยรังสีอินฟาเรด หรือที่เราอาจจะคุ้นเคยในชื่อของ การตรวจจับคลื่นความร้อน อันเป็นอีกวิธีการหนึ่งที่ใช้ในการตรวจจับทางทหาร ซึ่งคลื่นความร้อนของเครื่องบินก็จะออกมาจากท่อไอเสียของเครื่องบินนั่นเอง

เทคโนโลยี Stealth ก็ต้องครอบคลุมถึงเรื่องด้วยการลดความร้อนของไอเสีย โดยมีด้วยกันหลายวิิธี ได้แก่ วิธีการใช้อากาศจากบรรยากาศเข้ามาคลุกเคล้ากับแก๊สเสีย เพื่อให้อุณหภูมิของแก๊สเสีย อยู่่ในระดับที่ใกล้เคียงกับอากาศในชั้นบรรยากาศก่อนปล่อยออกนอกตัวเครื่อง, การออกแบบให้ท่อแก๊สเสียอยู่เหนือปีกเครื่องบิน เพื่อให้ปีกเครื่องบินเป็นเสมือนโล่ป้องกันการตรวจจับรังสีความร้อนจากเบื้องล่าง, การติดตั้งระบบหล่อเย็นให้กับท่อแก๊สเสียก่อนปล่อยออกสู่บรรยากาศ คลื่นวิทยุ, อุปกรณ์ตรวจจับของอากาศยานเอง ก็เป็นอีกสิ่งหนึ่งที่อากาศจะปล่อยออกมาและเป็นการเผยให้เห็นตำแหน่งของตัวเอง ดังนั้นจึงต้องมีการลดคลื่นวิทยุเหล่านี้ ซึ่งมีอุปกรณ์หลายชนิดที่ทำหน้าที่ในด้านนี้ เช่น Passive Infared Sensor, Low Light Level Television, Low Probability of Intercept Rader


อ้างจาก :

วันพฤหัสบดีที่ 28 มิถุนายน พ.ศ. 2555

BELUGA เครื่องบินขนส่งขนาดใหญ่มาก


แอร์บัส เบลูกา
\

แอร์บัส เอ 300-600 เอสที (Airbus A300-600ST; ST ย่อมาจาก Super Transporter) หรือ แอร์บัส เบลูกา (Beluga) เป็นเครื่องบินของแอร์บัสที่ปรับปรุงมาจากเครื่องแอร์บัส A300-600 รุ่นลำตัวกว้าง ให้มีช่องบรรทุกใหญ่เป็นพิเศษเพื่อใช้บรรทุกชิ้นส่วนของอากาศยาน และคาร์โกขนาดใหญ่ เดิมเครื่องรุ่นนี้มีชื่อเรียกว่า Super Transporter แต่นิยมเรียกว่า "เบลูกา" ตามลักษณะที่คล้ายกับวาฬขาว ชื่อนี้ได้รับความนิยมจนแอร์บัสนำมาใช้เป็นชื่อทางการของเครื่องบินรุ่นนี้ 

เครื่องรุ่นนี้เริ่มประกอบตั้งแต่เดือนกันยายน ค.ศ. 1992 ลำแรกแล้วเสร็จเมื่อเดือนกันยายน ค.ศ. 1994 ได้รับใบอนุญาตและเริ่มประจำการในปี ค.ศ. 1995 ปัจจุบันมีด้วยกันทั้งสิ้น 5 ลำ ใช้ในภารกิจบรรทุกชิ้นส่วนเครื่องบินแอร์บัสระหว่างโรงงานที่ตูลูสและฮัมบูร์ก  และรับจ้างบรรทุกสัมภาระพิเศษเช่น ชิ้นส่วนสถานีอวกาศ เครื่องจักร ภาพเขียนขนาดใหญ่ รวมไปถึงเฮลิคอปเตอร์ทั้งลำ  

ระวางบรรทุกของ A300-600ST มีขนาดเส้นผ่านศูนย์กลาง 7.4 เมตร (24 ฟุต) ยาว 37.7 เมตร (124 ฟุต) ใหญ่กว่าซี-5 กาแลคซีและอานโตนอฟ อาน-124 รุสลัน แต่น้ำหนักบรรทุกสูงสุดเพียง 47 ตัน เมื่อเทียบกับ 122.5 ตัน ของซี-5 กาแลคซี และ 150 ตันของอานโตนอฟ อาน-124


ข้อมูลจำเพาะ

Measurement
A300-600ST
Length
56.15 metres (184 ft 3 in)
Span
44.84 metres (147 ft 1 in)
Height
17.24 metres (56 ft 7 in)
Wing area
258.80 square metres (2,785.7 sq ft)
Fuselage diameter
3.95 metres (13.0 ft)
7.1 metres (23 ft 4 in) in cargo compartment

Weight empty
86 t
Maximum take-off weight
155 t
Range (40 ton payload)  
2,779 kilometres (1,501 nmi)
Range (26 ton payload)  
4,632 kilometres (2,501 nmi)
Engines  
GE CF6-80C2A8
Cargo capacity  
47 t
Cargo volume  
1,210 cubic metres (43,000 cu ft)
Cockpit crew
Two


     เครื่องบินแอร์บัสซูเปอร์ทรานสปอร์เตอร์เบลูกา เป็นเครื่องบินขนส่งขนาดใหญ่มาก เครื่องบินรุ่นนี้ตั้งชื่อตามวาฬชนิดหนึ่ง ลำตัวของมันดูราวกับถูกเป่าให้พองขึ้นเหมือนลูกโป่ง ลำคัวครึ่งล่างของเบลูกาเหมือนเครื่องบินขนส่งทั่วไป แต่ครึ่งบนจะพองออกเพื่อบรรทุกสิ่งของขนาดใหญ่ ส่วนหัวมีบานพับเปิดออกได้ เพื่อขนของเข้าและออกจากตัวเครื่อง เบลูกาใช้บรรทุกชิ้นส่วนของเครื่องบินที่ยังสร้างไม่เสร็จ

            
ข้อมูลเพิ่มเติม

      -  Specializes in outsize loads for Airbus, governments and industry      
      -  Height of opened door 16.78 m. (55’ 1”)
      -  Lowered flight deck allows straight in loading or unloading of main deck, giving a turn round time of 45 minutes
      -  Cranes can also load equipment directly into the aircraft
      -  It is the only aircraft in the world currently able to accept a 4.88 m. (16’) cross section load into the main cargo hold
      -  Main deck loading  system is semi-automatically controlled from on-board, followed by automatic locking units to secure the cargo







อ้างจาก :


http://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B9%81%E0%B8%AD%E0%B8%A3%E0%B9%8C%E0%B8%9A%E0%B8%B1%E0%B8%AA_%E0%B9%80%E0%B8%9A%E0%B8%A5%E0%B8%B9%E0%B8%81%E0%B8%B2
http://www.azfreighters.com/planes/a300bel.pdf